Distance Vector Protocols

Distance vector protokoller, bir packet’in ağ boyunca aldığı hop sayısını kullanarak diğer network’lerin yolunu belirler. Eğer network A, 3 hop uzaktaysa ve network B, network A’nın yanındaysa, o zaman 4 hop uzakta olduğunu varsayarız. Distance vector protokollerinde, bir sonraki route, en az hop sayısına sahip olan route olacaktır.

Distance vector protokoller küçük network’ler için harikadır, network’ler ölçeklenmeye başladığında ise router’ların converge olması daha uzun sürer çünkü periyodik olarak tüm routing table’ı ağdaki her router’a gönderir. Distance vector protokollerinin bir diğer dezavantajı da verimliliktir, hop sayısı daha az olan route’ları seçer ancak her zaman en verimli route’u seçmeyebilir.

Yaygın distance vector protokollerinden biri RIP’tir (Routing Information Protocol), ağdaki her router’a her 30 saniyede bir routing table’ı broadcast eder. Büyük bir network için, bunu gerçekleştirmek ciddi kaynaklar gerektirebilir; bu nedenle RIP hop sayısını 15 ile sınırlar.